top of page

Please click here for German, Turkish, French, Arabic & Spanish

Sati Veyrunes (France) Dance

From where does an urgency come through a body and manifest an ultimate necessity, a vital expression?

In exhaustion, durational and cyclical works, the movement carries the powers of life and death as at the heart of the same cycle. The body transforms, multiplies, regenerates, dives in to what it remembers. These are reminiscences in the plurality of its experiences.

How many times do we have to let ourselves die in order to let something else appear?

I'm searching for those places where, in a very rupture with an unknown force, there is a beginning and an end, a fissure in matter, an organism in constant transformation of energy.

Can a body exist several times?

I seek movement as an act of creating experiences: as Claude Regy said, “Going in search of experiences that our bodies have lived, with, in itself, the mourning of lives that we have not had, the mourning of lives that we would have liked to have had, inviting in space the absentees who inhabit it”

What about a collective need in a time of chaos?

How malleable, how organic becomes the relation between us, viewers, dancers?

How raw, rough, proximate, intimate can our relation evolve?

Can you access your own body through ours?

Anker 1

Sati Veyrunes (Frankreich) Tanz

Woher kommt eine Dringlichkeit durch einen Körper und manifestiert eine ultimative Notwendigkeit, einen vitalen Ausdruck?

In erschöpfenden, dauerhaften und zyklischen Arbeiten trägt die Bewegung die Kräfte von Leben und Tod als Herzstück des gleichen Kreislaufes. Der Körper verändert sich, vervielfältigt sich, regeneriert sich, taucht in Erinnerungen ein. Dies sind Erinnerungen an die Diversität seiner Erfahrungen.

Wie oft müssen wir uns selbst sterben lassen, um etwas anderes auftauchen zu lassen?
Ich suche nach jenen Orten, an denen es durch einen großen Bruch, durch eine unbekannte Kraft einen Anfang und Ende gibt, einen Riss in der Materie, einen Organismus in steter Energietransformation.

Kann ein Körper mehrere Male existieren?

Ich verstehe Bewegung als einen Akt, Erfahrungen zu erschaffen: Wie Claude Régy sagte, „auf die Suche nach Erfahrungen gehen, die unsere Körper gelebt haben, mit der damit einhergehenden Trauer um Leben, die wir nicht hatten, der Trauer um Leben, die wir uns gewünscht hätten zu leben, die Abwesenden in jenen Kosmos einladend, den sie bewohnen.“  

Wie wäre es mit der Notwendigkeit der Gemeinschaft in einer Zeit voller Chaos?

Wie formbar, wie organisch wird die Beziehung zwischen uns, zwischen den Zuschauer*innen und den Tänzer*innen?
Wie roh, hart, annähernd, intim kann sich unsere Beziehung entwickeln?
Kann der Zusehende den eigenen Körper durch „unseren Körper“ erreichen?

Sati Veyrunes (Fransa) Dansı

Anker 2

Beden aracılığıyla çok önemli bir ihtiyacı ortaya koyma ihtiyacı nerden geliyor?

Tükenmişlikte, süreğen ve döngüsel işlerde, aynı döngüdeki hareketler yaşamın ve ölümün güçlerini taşır.

Beden dönüşür, katlanır, yeniden oluşur ve hatırlamaya dalar. Hareketler tecrübelerinin çeşitliliğini taşır.

 

Bir şeylerin ortaya çıkabilmesi için daha kaç kez kendimizi ölüme yatıracağız?

Büyük bir kırılım içinde, bilinmez bir güçle başlangıç ve sonun olduğu, maddede bir çatlağı, süreğen bir enerji dönüşümündeki o organizmanın olduğu yerleri arıyorum.

 

Bir beden bir kaç defa var olabilir mi?

Hareketi bir deneyim yaratma aracı olarak görüyorum: Claude Regy’nin dediği gibi; bedenlerimizin yaşadığı deneyimlerin arayışında, kendi içinde, sahip olmak isteyip de olamadığımı yaşamların yasını, mevcut olmasalar da bedeni zapt edenlere alan açmayı.

 

Ya kaos zamanlarında ortaya çıkan müşterek ihtiyaca ne demeli?

 

Bizimle, izleyiciler ve dansçılar arasında kurulan o uysal ve doğal ilişkiye ne demeli?

İlişkilerimiz nasıl da sade, yakın ve kabaca evirilebilir?

Kendi bedenine bizim bedenlerimiz üzerinden erişebilir misin?

Sati Veyrunes (France) Danse

Anker 3

De quelle manière un corps manifeste-t-il un état d'urgence, sa nécessité ultime, ses désirs d'expressions vitales ? Au sein d'un espace-temps cyclique, le mouvement porte en lui des puissances de vie et de mort. Le corps se transforme, se multiplie, se régénère, descend dans les strates du souvenirs comme des réminiscences d'expériences passées. Combien de fois nous faut-il mourir à nous-mêmes pour permettre à quelque chose d'autre d'advenir ? Je recherche ces lieux où l'organisme est en constante transformation, continuellement en devenir, en rupture avec une force inconnue, comme une fissure dans la matière. Est-ce qu'un corps peut exister plusieurs fois ? Je recherche le mouvement comme un acte créateur d'expériences : comme Claude Regy le dit, être en quête d'expériences que nos corps ont vécues, avec, en soi, le deuil des vies que nous n'avons pas eu, le deuil des vies que nous aurions aimé avoir, invitant dans l'espace les absents qui l'habitent. Qu'en est-il des besoins collectifs dans un temps de chaos ? Avec toi, spectateur, puisse notre relation être malléable, organique. Puisse-t-elle être crue, puisse-t-elle être intime.

Pouvez-vous accéder à vos corps au travers des nôtres ?

Anker 4

ساتي فيرونيس (فرنسا) رقص

أين تأتي حالة الطوارئ من الجسم ، وحيث يحتاج المرء ، بيان حيوي؟

في الدراسات الشاقة والعملية والدورية ، تحمل الحركة قوى الحياة والموت على أساس نفس الدورة. إنه يحول الجسم ويكرره ويحييه ويغوصه في ذكريات. هؤلاء هم بقايا تعددية لتجاربهم.

كم مرة نموت لنسمح بقدوم شيء آخر؟

في لحظة الانقطاع بقدرة غير معروفة ، أبحث عن كائن حي يوجد فيه تحول مستمر للطاقة ، أبحث عن اماكن حيث هناك صدع وبداية ونهاية.

هل يمكن لجسم أن ينوجد عدة مرات ؟

أرى الحركة كعمل من صنع التجارب: كما يقول كلود ريجي ، متابعًا أجسادنا أو تجاربنا مع أجسادنا ، وحياة الأرواح التي لم نعشها  بعد ، وحداد  تلك الأرواح التي نقول يا ليتنا عشناها ، وخلو الفجوات فيها.

ماذا عن الحاجة الجماعية في أوقات الفوضى؟

ما مدى حيوية ونعومة العلاقة بين الجمهور والراقصين وبيننا؟

كيف يمكن لعلاقاتناان تتطور بشكل خام ، بخشونة ، بحيوية؟

هل يمكنكم الوصول إلى أجسادكم من خلال أجسادنا؟

Anker 5

Sati Veyrunes (Francia) Danza

¿De dónde viene una urgencia al cuerpo y se manifiesta como una necesidad fundamental, una expresión vital?

En el agotamiento de las obras duracionales y cíclicas, el movimiento lleva el poder de la vida y la muerte como si fuese el corazón del mismo ciclo. El cuerpo se transforma, multiplica, regenera, se sumerge en si mismo para recordar. Estas son reminiscencias en la pluralidad de sus experiencias.

 

¿Cuántas veces morimos para permitir que algo nuevo aparezca?

Estoy buscando aquellos lugares donde, en una ruptura con una fuerza desconocida, hay un comienzo y un final, una fisura, un organismo en constante transformación de energía.

 

¿Puede un cuerpo existir varias veces?

Busco el movimiento como un acto para crear experiencias: como dijo Claude Regy, yendo en busca de experiencias que nuestros cuerpos han vivido, el duelo de vidas que no hemos tenido, el duelo de vidas que nos hubiera gustado haber tenido, invitando en el espacio a los ausentes que lo habitan.

 

¿Qué pasa con una necesidad colectiva en un momento de caos?

 

¿Qué tan maleable, qué tan orgánica se vuelve la relación entre nosotros, los espectadores, los bailarines?

¿Qué tan cruda, áspera, próxima, íntima puede evolucionar nuestra relación?

¿Puedes acceder a tu propio cuerpo a través del nuestro?

bottom of page